CZYM JEST VIA FERRATA

W życiu miłośników górskich szlaków przychodzi taki moment, kiedy przemierzanie Beskidów to za mało, a Tatry są zbyt ciasne... Wędrowanie już trochę nudzi, a wspinanie nie fascynuje. Wtedy zaczyna się poszukiwanie nowych możliwości i prędzej czy później natrafia się na via ferraty.

Dzięki nim turyści mogą korzystać z uroków górskich szlaków, a jednocześnie zdobywać wysokie, niedostępne wierzchołki Alp czy Dolomitów.

Przy tym nie muszą się wspinać i przechodzić specjalistycznych, długich szkoleń z zakresu asekuracji.

Czym właściwie jest via ferrata? W języku włoskim oznacza żelazną drogę, żelazną perć. Via ferrata pozostaje w sferze szlaku górskiego, ale jest ubezpieczona, to znaczy, że trudniejsze jej fragmenty wyposażono w linę poręczową do asekuracji. A ile jest tych fragmentów? Czasem cała droga wymaga asekuracji, a czasem tylko jej odcinek.

CZYM JEST VIA FERRATA

W życiu miłośników górskich szlaków przychodzi taki moment, kiedy przemierzanie Beskidów to za mało, a Tatry są zbyt ciasne... Wędrowanie już trochę nudzi, a wspinanie nie fascynuje. Wtedy zaczyna się poszukiwanie nowych możliwości i prędzej czy później natrafia się na via ferraty.

Dzięki nim turyści mogą korzystać z uroków górskich szlaków, a jednocześnie zdobywać wysokie, niedostępne wierzchołki Alp czy Dolomitów.

Przy tym nie muszą się wspinać i przechodzić specjalistycznych, długich szkoleń z zakresu asekuracji.

Czym właściwie jest via ferrata? W języku włoskim oznacza żelazną drogę, żelazną perć. Via ferrata pozostaje w sferze szlaku górskiego, ale jest ubezpieczona, to znaczy, że trudniejsze jej fragmenty wyposażono w linę poręczową do asekuracji. A ile jest tych fragmentów? Czasem cała droga wymaga asekuracji, a czasem tylko jej odcinek.

Szczyty Tre Cime di Lavaredo, jezioro Lago di Braies i północno-zachodnie ściany masywu Olde są chyba najlepiej znanymi symbolami północnej części Dolomitów i prawdziwymi ikonami tych wyjątkowych, cudownych gór.

W tym rozległym rejonie górskim, rozciągającym się między miejscowościami Bressanone a Auronzo, na wytrawnych turystów górskich, a także tych, o mniejszym doświadczeniu, czekają emocje dostarczane przez via ferraty.

Trasy o wszystkich poziomach trudności zabiorą cię w podróż w różnorodne krajobrazy. Ferraty i ścieżki wyposażone w sztuczne ułatwienia i elementy służące do asekuracji są nie tylko sposobem na zbliżenie się do urwistych ścian, strzelistych turni i okazałych, potężnych szczytów, ale też często podróżą w czasie, prowadzącą wojskowymi drogami i traktami z okresu pierwszej wojny światowej.

Szczyty Tre Cime di Lavaredo, jezioro Lago di Braies i północno-zachodnie ściany masywu Olde są chyba najlepiej znanymi symbolami północnej części Dolomitów i prawdziwymi ikonami tych wyjątkowych, cudownych gór.

W tym rozległym rejonie górskim, rozciągającym się między miejscowościami Bressanone a Auronzo, na wytrawnych turystów górskich, a także tych, o mniejszym doświadczeniu, czekają emocje dostarczane przez via ferraty.

Trasy o wszystkich poziomach trudności zabiorą cię w podróż w różnorodne krajobrazy. Ferraty i ścieżki wyposażone w sztuczne ułatwienia i elementy służące do asekuracji są nie tylko sposobem na zbliżenie się do urwistych ścian, strzelistych turni i okazałych, potężnych szczytów, ale też często podróżą w czasie, prowadzącą wojskowymi drogami i traktami z okresu pierwszej wojny światowej.

Ferratowy raj jest blisko ciebie, bliżej niż się spodziewasz

Via ferraty z roku na rok podbijają serca miłośników górskich wędrówek i łatwych wspinaczek. Jako forma turystyki górskiej porywają niemal każdego, kto lubi outdoorowe aktywności, góry, wyzwania i nowe miejsca. Na via ferraty chodzi się samemu, ze znajomymi lub z rodziną. Wycieczki można planować jako jednodniowy wypad za miasto, weekendowy wypad w góry, albo wyjazd na wakacje.

Proponowane w tym przewodniku trasy znajdują się w niedalekiej odległości od południowej granicy Polski, zatem można pojechać na nie na jeden dzień lub weekend. Jesteśmy przekonani, że z naszym przewodnikiem, jedynym w języku polskim, w którym opisaliśmy najpiękniejsze via ferraty z czterech bliskich krajów: Austrii (okolice Wiednia), Czech, Słowacji i Węgier, każdy może zrealizować swoje górskie marzenia.

Ferratowy raj jest blisko ciebie, bliżej niż się spodziewasz

Via ferraty z roku na rok podbijają serca miłośników górskich wędrówek i łatwych wspinaczek. Jako forma turystyki górskiej porywają niemal każdego, kto lubi outdoorowe aktywności, góry, wyzwania i nowe miejsca. Na via ferraty chodzi się samemu, ze znajomymi lub z rodziną. Wycieczki można planować jako jednodniowy wypad za miasto, weekendowy wypad w góry, albo wyjazd na wakacje.

Proponowane w tym przewodniku trasy znajdują się w niedalekiej odległości od południowej granicy Polski, zatem można pojechać na nie na jeden dzień lub weekend. Jesteśmy przekonani, że z naszym przewodnikiem, jedynym w języku polskim, w którym opisaliśmy najpiękniejsze via ferraty z czterech bliskich krajów: Austrii (okolice Wiednia), Czech, Słowacji i Węgier, każdy może zrealizować swoje górskie marzenia.

MARMOLADA – królowa Dolomitów

Catinaccio, Marmolada, Sella, Sassolungo, Làtemar: te nazwy, głęboko wpisane w zbiorową świadomość górskich wędrowców i wspinaczy, niezawodnie przywołują myśli o Dolomitach. Rozwinięta infrastruktura turystyczna, liczne koleje linowe, niezliczone schroniska i schrony turystyczne sprawiają, że Dolomiti di Fassa są jedną z najłatwiej dostępnych części Alp.

Wiele z tutejszych miejsc, jak Torri del Vajolet, lodowiec Marmolady, płaskowyż Alpe di Siusi, stało się symbolami Monti Pallidi „bladych gór”, jak czasami nazywane są Dolomity. Najbardziej znane i technicznie wymagające tutejsze via ferraty należą do najpopularniejszych w Dolomitach.

MARMOLADA – królowa Dolomitów

Catinaccio, Marmolada, Sella, Sassolungo, Làtemar: te nazwy, głęboko wpisane w zbiorową świadomość górskich wędrowców i wspinaczy, niezawodnie przywołują myśli o Dolomitach. Rozwinięta infrastruktura turystyczna, liczne koleje linowe, niezliczone schroniska i schrony turystyczne sprawiają, że Dolomiti di Fassa są jedną z najłatwiej dostępnych części Alp.

Wiele z tutejszych miejsc, jak Torri del Vajolet, lodowiec Marmolady, płaskowyż Alpe di Siusi, stało się symbolami Monti Pallidi „bladych gór”, jak czasami nazywane są Dolomity. Najbardziej znane i technicznie wymagające tutejsze via ferraty należą do najpopularniejszych w Dolomitach.

Rok 1984 zespól w składzie: Piotr Lutyński (kierownik Wyprawy), Wiesław Burzyński, Mirosław Falco Dąsal, Michał Kochańczyk, Jacek Kozaczkiewicz wytycza nową drogę na szczyt Fitz Roya. Było to pierwsze polskie wejście na wierzchołek. Droga (znana w literaturze alpinistycznej jako "Polaca") ma 33 nowe wyciągi aż do przełęczy, na której łączy się z drogą Casarotto. Skalne zacięcia i kominy z dużą ilością wspinaczki w skale pokrytej lodem uczyniło tę drogę jedną z najbardziej ekstremalnych na Cerro Fitz Roy, która do dnia dzisiejszego nie doczekała się powtórzenia.

Cała idea wyjazdu to samodzielny pomysł Piotra Lutyńskiego, kierownika i organizatora wyprawy... Był z nami motor całej akcji w sportowym sensie, czyli "Falco", filar wyprawy, wspinacz o wielkich umiejętnościach, doświadczeniu i ambicji. Miał on w sobie coś takiego, co powodowało, że i my myśleliśmy tylko o drodze, o szczycie, ciągnął to wszystko uparcie.

Rok 1984 zespól w składzie: Piotr Lutyński (kierownik Wyprawy), Wiesław Burzyński, Mirosław Falco Dąsal, Michał Kochańczyk, Jacek Kozaczkiewicz wytycza nową drogę na szczyt Fitz Roya. Było to pierwsze polskie wejście na wierzchołek. Droga (znana w literaturze alpinistycznej jako "Polaca") ma 33 nowe wyciągi aż do przełęczy, na której łączy się z drogą Casarotto. Skalne zacięcia i kominy z dużą ilością wspinaczki w skale pokrytej lodem uczyniło tę drogę jedną z najbardziej ekstremalnych na Cerro Fitz Roy, która do dnia dzisiejszego nie doczekała się powtórzenia.

Cała idea wyjazdu to samodzielny pomysł Piotra Lutyńskiego, kierownika i organizatora wyprawy... Był z nami motor całej akcji w sportowym sensie, czyli "Falco", filar wyprawy, wspinacz o wielkich umiejętnościach, doświadczeniu i ambicji. Miał on w sobie coś takiego, co powodowało, że i my myśleliśmy tylko o drodze, o szczycie, ciągnął to wszystko uparcie.

Mamy w Polsce kilkadziesiąt tysięcy kilometrów szlaków turystycznych. Zazwyczaj wybieramy te, które można pokonać w ciągu jednego dnia. Łukasz Supergan zachęca do podjęcia wyzwania wielodniowej wędrówki, prezentując 30 najpiękniejszych szlaków długodystansowych wytyczonych na obszarze całego kraju, począwszy od wybrzeża Bałtyku i pojezierzy, poprzez pas nizin centralnej Polski, aż po wyżyny, pogórza i pasma górskie południa kraju.

To zaproszenie do wędrówki zarówno po trasach popularnych, jak i mniej znanych, łatwych, ale i wymagających pewnego doświadczenia trekkerskiego.

Wielodniowe wędrówki to nie tylko świetny sposób na aktywne spędzenie czasu, sprawdzenie się w wymagających warunkach, lecz także wspaniała okazja do poznawania walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz dziedzictwa kulturowego i historycznego Polski.
Podejmij wyzwanie, rusz na szlak, odkryj, jak wiele niezwykłych miejsc znajduje się bliżej niż myślisz!

Mamy w Polsce kilkadziesiąt tysięcy kilometrów szlaków turystycznych. Zazwyczaj wybieramy te, które można pokonać w ciągu jednego dnia. Łukasz Supergan zachęca do podjęcia wyzwania wielodniowej wędrówki, prezentując 30 najpiękniejszych szlaków długodystansowych wytyczonych na obszarze całego kraju, począwszy od wybrzeża Bałtyku i pojezierzy, poprzez pas nizin centralnej Polski, aż po wyżyny, pogórza i pasma górskie południa kraju.

To zaproszenie do wędrówki zarówno po trasach popularnych, jak i mniej znanych, łatwych, ale i wymagających pewnego doświadczenia trekkerskiego.

Wielodniowe wędrówki to nie tylko świetny sposób na aktywne spędzenie czasu, sprawdzenie się w wymagających warunkach, lecz także wspaniała okazja do poznawania walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz dziedzictwa kulturowego i historycznego Polski.
Podejmij wyzwanie, rusz na szlak, odkryj, jak wiele niezwykłych miejsc znajduje się bliżej niż myślisz!

Gdybym miał określić swoje życie dwoma słowami, byłyby to góra i dolina. Do dziś mam w pamięci żywy obraz naszego nauczyciela ze szkoły podstawowej w Ahornach, opowiadającego o najwyższej górze świata lub jak z bratem, siedząc w izbie przed radiem, śledzimy całymi dniami wejście trzech saksońskich alpinistów na Große Zinne.

Nawet nie śmiałem marzyć, że sam stanę kiedyś na szczycie Mount Everestu, nie mówiąc już o innych najwyższych górach globu. A co dopiero, że będzie dane mi pisać historię alpinizmu, najpierw jako partner wspinaczkowy Reinholda Messnera aż do jego czternastego ośmiotysięcznika, a potem na własną rękę: jako autor najszybszego wejścia na Mount Everest, zjazdów na nartach z wierzchołków Nanga Parbat i Mount Everestu czy wytyczenia nowej drogi na Jasembie.

Rekordy, prędkość, konkurencja: wszystko to wpływało przez długi czas na moje życie. [...] Ten swoisty wyścig jest dla nas, alpinistów, błogosławieństwem i przekleństwem zarazem.

Gdybym miał określić swoje życie dwoma słowami, byłyby to góra i dolina. Do dziś mam w pamięci żywy obraz naszego nauczyciela ze szkoły podstawowej w Ahornach, opowiadającego o najwyższej górze świata lub jak z bratem, siedząc w izbie przed radiem, śledzimy całymi dniami wejście trzech saksońskich alpinistów na Große Zinne.

Nawet nie śmiałem marzyć, że sam stanę kiedyś na szczycie Mount Everestu, nie mówiąc już o innych najwyższych górach globu. A co dopiero, że będzie dane mi pisać historię alpinizmu, najpierw jako partner wspinaczkowy Reinholda Messnera aż do jego czternastego ośmiotysięcznika, a potem na własną rękę: jako autor najszybszego wejścia na Mount Everest, zjazdów na nartach z wierzchołków Nanga Parbat i Mount Everestu czy wytyczenia nowej drogi na Jasembie.

Rekordy, prędkość, konkurencja: wszystko to wpływało przez długi czas na moje życie. [...] Ten swoisty wyścig jest dla nas, alpinistów, błogosławieństwem i przekleństwem zarazem.

Lhotse (8516 m n.p.m.), czwarta góra świata, to trzeci ośmiotysięcznik zdobyty przez Monikę Witkowską. Stanęła na nim 16 maja 2019 roku. Książka, która trzymasz w ręku, stanowi relację z tej wyprawy, złożoną z opowieści o wspinaczce, o spotkanych ludziach, o chwilach szczęścia, ale także o prawdziwych dramatach.

Sporo wątków dotyczy Mount Everestu - wszak obie góry wznoszą się dosłownie po sąsiedzku i żeby wejsc na ich szczyty, trzeba pokonać drogę, która w trzech czwartych, łącznie z obozami, jest wspólna.

Z KSIĄŻKI DOWIECIE SIĘ TAKŻE:

• dlaczego Lhotse jest górą trudniejszą od Everestu,
• jacy są w bezpośrednich relacjach słynni wspinacze (m.in. Ali Sadpara czy Nirmal "Nims" Purja),
• jaka jest historia zdobywania Lhotse i kim byli Polacy,którzy na tej górze zginęli,

Lhotse (8516 m n.p.m.), czwarta góra świata, to trzeci ośmiotysięcznik zdobyty przez Monikę Witkowską. Stanęła na nim 16 maja 2019 roku. Książka, która trzymasz w ręku, stanowi relację z tej wyprawy, złożoną z opowieści o wspinaczce, o spotkanych ludziach, o chwilach szczęścia, ale także o prawdziwych dramatach.

Sporo wątków dotyczy Mount Everestu - wszak obie góry wznoszą się dosłownie po sąsiedzku i żeby wejsc na ich szczyty, trzeba pokonać drogę, która w trzech czwartych, łącznie z obozami, jest wspólna.

Z KSIĄŻKI DOWIECIE SIĘ TAKŻE:

• dlaczego Lhotse jest górą trudniejszą od Everestu,
• jacy są w bezpośrednich relacjach słynni wspinacze (m.in. Ali Sadpara czy Nirmal "Nims" Purja),
• jaka jest historia zdobywania Lhotse i kim byli Polacy,którzy na tej górze zginęli,

Azerbejdżan to największa z trzech republik Zakaukazia. Swoją, nieco egzotyczną nazwą, zaprasza do poznawania niezwykłej historii i podziwiania kaukaskich krajobrazów. Położony na pograniczu Wschodu i Zachodu, zachował bardzo wiele z dziedzictwa zamieszkujących ten obszar ludów.

Azerbejdżan to zarówno pomniki muzułmańskiej przeszłości, znaczonej przez medresy, meczety, mauzolea i pałace chanów, jak i górskie monastyry przypominające o żyjących tu od wieków Ormianach. Emanacją wspomnianego Wschodu i Zachodu jest z pewnością współczesne miasto Baku - jego starówka Iczeri Szeher z górującymi nad nią wieżowcami ze szkła i stali, które na myśl przywodzą "Przedwiośnie" Stefana Żeromskiego. W Azerbejdżanie niezwykłe jest nie tylko to, co ponad ziemią - górskie krajobrazy, doliny i wodospady, ale też to, co z niej się wydobywa. To przez uciekający spod powierzchni płonący gaz ziemny kraj nazywa się do dziś krainą wiecznego ognia.

Azerbejdżan to największa z trzech republik Zakaukazia. Swoją, nieco egzotyczną nazwą, zaprasza do poznawania niezwykłej historii i podziwiania kaukaskich krajobrazów. Położony na pograniczu Wschodu i Zachodu, zachował bardzo wiele z dziedzictwa zamieszkujących ten obszar ludów.

Azerbejdżan to zarówno pomniki muzułmańskiej przeszłości, znaczonej przez medresy, meczety, mauzolea i pałace chanów, jak i górskie monastyry przypominające o żyjących tu od wieków Ormianach. Emanacją wspomnianego Wschodu i Zachodu jest z pewnością współczesne miasto Baku - jego starówka Iczeri Szeher z górującymi nad nią wieżowcami ze szkła i stali, które na myśl przywodzą "Przedwiośnie" Stefana Żeromskiego. W Azerbejdżanie niezwykłe jest nie tylko to, co ponad ziemią - górskie krajobrazy, doliny i wodospady, ale też to, co z niej się wydobywa. To przez uciekający spod powierzchni płonący gaz ziemny kraj nazywa się do dziś krainą wiecznego ognia.

Piękno wspinaczki. Piękno życia

Marcin "Yeti" Tomaszewski. Alpinista specjalizujący się we wspinaczce stylem wielkościanowym, jeden z najlepszych na świecie wspinaczy posługujących się tą techniką.

Ot notka biograficzna.

Ten suchy zapis nijak nie oddaje istoty tego, na czym polega styl wielkościanowy, zwany również big wall. Kojarzą go być może ci, którzy kiedykolwiek mieli okazję oglądać robiące niewiarygodne wrażenie zdjęcia namiotów zawieszonych pośrodku ogromnej pionowej ściany skalnej. To właśnie wspinaczka wielkościanowa - piekielnie trudna technicznie, wymagająca niejednokrotnie wielodniowego przebywania w ścianie.

Piękno wspinaczki. Piękno życia

Marcin "Yeti" Tomaszewski. Alpinista specjalizujący się we wspinaczce stylem wielkościanowym, jeden z najlepszych na świecie wspinaczy posługujących się tą techniką.

Ot notka biograficzna.

Ten suchy zapis nijak nie oddaje istoty tego, na czym polega styl wielkościanowy, zwany również big wall. Kojarzą go być może ci, którzy kiedykolwiek mieli okazję oglądać robiące niewiarygodne wrażenie zdjęcia namiotów zawieszonych pośrodku ogromnej pionowej ściany skalnej. To właśnie wspinaczka wielkościanowa - piekielnie trudna technicznie, wymagająca niejednokrotnie wielodniowego przebywania w ścianie.